ابتدای جنگ بنده علاقه زیادی به این داشتم که به سیستم عملکرد گلوله ها و موشکها پی ببرم لذا هر گلوله عمل نکرده ای را برداشته و با فازمتر کوچکی که همیشه همراه داشتم و ابزار دیگر به دور از چشم برادران آنرا باز می نمودم. یک روز (بهمن 59 در مالکیه سوسنگرد) خرج انفجاری موشک مالیوتکایی را یافتم که سر آن کنده شده بود و دیدم وزن آن خیلی سبک است و سر آن هم بصورت قیف خالی بود من هنوز به خرج گود آشنا نبودم و نمی دانستم که همین مواد اندک در پشت قیف قدرت بسیار بالایی دارد.  می خواستم به انتهای آن که دو سیم بیرون آمده بود باطری وصل کنم ببینم چطور می شود که احتیاط کرده و اقدام به بازکردن قسمت تحتانی آن نمودم که به چاشنی و خرج کمکی برخورد نمودم و برایم مشخص شد که خرج اصلی موشک اینجاست و پی بردم راز و رمزی در قیفی بودن آن وجود دارد بعدها متوجه شدم که قیفی بودن مواد انفجاری همانند ذره بین عمل می کند و قدرت انفجار را چند برابر افزایش داده و در یک نقطه به سمت جلو هدایت می کند که این باعث شکافتن زره و هر چیز سختی می گردد. خرج این موشکها معمولاً به رنگ نارنجی بود که از خانواده  آر دی اکس هست. لازم به ذکر است موشک مالیوتکا از نسل اول موشکهای هدایت شونده است که سه هزار متر برد دارد و انتهای آن هنگام حرکت سیمی باز می شود که با دستگیره توسط تیرانداز موشک هدایت و با دید چشم توسط شعله نورانی بالای موشک هدایت می گردد. ضمناً اگر باطری به ته موشک وصل کرده بودم کشته شدن حتمی بود.